WaldKulTour Südwestfalen - Grenssteden

Steden midden in het Arnsberger Woud getuigen vaak van grensrivaliteiten uit lang vervlogen tijden. Ze werden gesticht om territoriale aanspraken te ondersteunen en vormden een eerste Bollwerk bij conflicten. Deze steden werden vaak ver van bestaande nederzettingen gesticht en moesten met en van de natuur leren leven. Het stadje Eversberg met zijn vele vakwerkhuizen ligt ook midden in het bos. Het kreeg in de middeleeuwen stadsrechten van graaf Gottfried III en zijn vestingwerken beveiligden de grens van de Grafschaft Arnsberg tegen het aartsbisdom Keulen. Naast het strategische belang op de hoogste top van het Ruhrtal, had de stichting van Eversberg ook puur economische belangen en was het de bedoeling om het gebruik van het bos te bevorderen. Door de geïsoleerde ligging moesten de inwoners vanaf het begin gebruik maken van het bos en zijn verborgen hulpbronnen, wat leidde tot de ontwikkeling van verschillende economische sectoren. Tot op de dag van vandaag getuigen talrijke veldnamen van de levendige activiteit van de verschillende ambachten in en rond Eversberg. Verwijzingen naar het verbranden van houtskool, het distilleren van as, ertswinning, vlas- en hopteelt en het gebruik van de bosbodem als meststof voor de velden en als strooisel voor de stallen zijn te vinden in de vaak eeuwenoude veldnamen. Maar al in 1368 verkocht Gottfried, de laatste graaf van Arnsberg, de Grafschaft Arnsberg aan de aartsbisschop van Keulen bij gebrek aan nakomelingen. Het kasteel lag niet meer dicht bij de grens en raakte in verval. Graaf Gottfried IV was de enige wereldlijke prins die in de Dom van Keulen begraven werd.