Maya, een jonge aspirant-politica, is jaren geleden met haar vader vanuit Syrië naar Duitsland gevlucht. Ze voelt zich al lang thuis in Duitsland, zowel taalkundig als cultureel, en is betrokken bij een partij met verlichte en humanitaire standpunten waarmee ze zich kan identificeren. Ze wil meehelpen aan het behouden van een goede toekomst die het waard is om in te leven en meehelpen aan verbeteringen. Ze lijkt echter altijd tegen een muur aan te lopen als het erop aankomt om zich te laten gelden tegenover andere leden voor partijfuncties. Is het vanwege haar achternaam of haar accent? Het onderwerp "migratie" wordt steeds meer een politiek thema in de samenleving. Wil de partij daarom niet dat ze naar voren komt? Maya laat zich niet ontmoedigen. Ze blijft vechten. Ze wil leren speechen en moet meedoen aan een workshop.
De leider van de workshop, het oudere en invloedrijke partijlid Stahl, gedraagt zich discriminerend tegenover Maya. Hij tolereert haar migratieachtergrond duidelijk niet. Hij verwijt mensen met een vluchtelingenachtergrond dat ze de gemeentelijke structuren overbelasten. Zijn vooroordelen tegen Maya worden bekend binnen de partij en lokken interne protesten tegen hem uit. Om de zaken glad te strijken, wordt Stahl en Maya gevraagd om posts te produceren voor sociale media waarin Stahl en Maya te zien zijn in een constructieve coachingsessie. Stahl en Maya krijgen langzaam wederzijds respect. Wederzijdse antipathie maakt plaats voor de eerste delicate tekenen van wederzijdse waardering.