Voormalig klooster St. Georgenberg in Frankenberg (Eder)

De stichting van het voormalige cisterciënzerklooster gaat terug tot een stichting door de edelen van Itter, die een landgoed ten noorden van Frankenberg bezaten. Hun poging om een klooster in de buurt van Sachsenberg te stichten mislukte. Met de hulp van de landgraven van Thüringen werd het nieuwe klooster vanaf 1249 net buiten Frankenberg gebouwd en kreeg het het beschermheerschap van de Frankenbergkapel.

Het kasteel en de stad Frankenberg moesten als basis dienen voor de Hessisch-Thuringische landgraven en het klooster St. Georgenberg moest hun invloed in dit gebied helpen versterken. Door deze eerder seculiere opzet en de relatief korte afstand tot de opkomende stad Frankenberg speelde het klooster niet alleen een belangrijke rol op religieus gebied, maar ook in het sociale leven van de regio.

De bewoners waren verdeeld in religieuzen en lekenzusters, waarvan de meesten afkomstig waren uit de families van de landadel, uit de patriciërsfamilies van de omliggende steden en, in het geval van de lekenzusters, ook uit de lagere sociale klassen. Deze nauwe verwantschapsbanden tussen het omliggende platteland, de nabijgelegen stad en de nonnen leidden tot levendige interacties die de invloed van St. Georgenberg tot buiten de kloostermuren uitbreidden.
Het klooster werd in 1568 opgeheven, maar de nonnen - van wie de laatste in 1581 overleed - hadden nog steeds het recht om te blijven.

De twee verdiepingen tellende, drievleugelige bouwgroep uit de 13e tot 17e eeuw is goed bewaard gebleven en ziet er vandaag de dag nog steeds als één geheel uit.

De noordelijke vleugel is ongetwijfeld het indrukwekkendst, met de laatromaanse voormalige kapel van Sint-Mauritius aan de oostkant. Het is verdeeld door valse plafonds. De lange, smalle boogramen dateren uit het midden van de 13e eeuw en geven het gebouw zijn speciale stijl. De rest van de noordelijke vleugel werd gebouwd aan het einde van de 14e eeuw en gewijzigd aan het begin van de 16e eeuw. Het deel met de overblijfselen van de voormalige kloostergang met laatgotische traceringen is opmerkelijk.

Tegenwoordig is in het voormalige cisterciënzerklooster St. Georgenberg het Kreisheimatmuseum gevestigd, dat in de noordelijke vleugel van het complex werd gevestigd en op 29 mei 1952 voor het publiek werd geopend. De eerste museumdirecteur was medeoprichter Georg Merkel tot 1977. In 1984, na vier jaar renovatie, werd het museumgedeelte uitgebreid met de Mauritiuskapel, gebouwd in Romaanse stijl. De museumdirecteur in deze periode was Alfred Sehmisch (1982 - 1995). Dit project werd grotendeels georganiseerd door de vereniging "Kreisheimatmuseum Frankenberg e. V." (zie hieronder) onder haar plaatsvervangend voorzitter Heinz Brandt, gepensioneerd schooldirecteur/historicus/lokaal historicus. H. Brandt is ook de auteur van het boek "Philipp Soldan von Frankenberg, ein hessischer Künstler des 16. Jahrhunderts", dat in 1984 door het district Waldeck Werden uitgegeven en in het museum te koop is.

Het middelpunt van de museumstukken zijn de werken van de Waldecker Philipp Soldan (1500 - 1570), houtsnijder, steenbeeldhouwer en meester van de kachelplaat in de 16e eeuw. Zijn kunstig gesneden balkkoppen, die ooit de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Frankenberg sierden, zijn in het museum te zien. De motieven, waaronder monniken, uilen, leeuwen, ramskoppen, maagden en maskers, zijn zeer indrukwekkend en markeren de overgang van de late gotiek naar de renaissance in termen van kunstgeschiedenis. Het klooster herbergt ook werken van een andere beroemde zoon van Frankenberg: de bouwmeester en steenbeeldhouwer Tyle von Frankenberg (14e eeuw). In het museum vind je zandstenen figuren van de kunstenaar, ook uit de Onze-Lieve-Vrouwekerk, die tijdens de beeldenstorm in 1606 op bevel van de Hessische landgraaf Moritz de Geleerde werden verwijderd en gedeeltelijk verminkt (vernietigd).

Meer informatie over het museum vind je op:
Museum im Kloster in Frankenberg (Eder) - Ederbergland Touristik e.V. +
Museum im Kloster landkreis-waldeck-frankenberg