Schloss Erwitte

Schloss Erwitte werd rond 1600 gebouwd in de stijl van de Wezerrenaissance voor de adellijke familie van Landsberg. Het eerste schriftelijke document waarin het terrein en een middeleeuws kasteelcomplex worden genoemd, dateert echter van 1273.
De Wasserschloß diende aanvankelijk als residentie voor de graven van Landsberg. Later werd het gebruikt als jachtslot.

De familie zu Landsberg-Velen en Gemen verkocht het aan het begin van de 20e eeuw. Vanaf dat moment veranderde de voormalige adellijke residentie meerdere keren van eigenaar en dus ook van doel. Tijdens het nationaalsocialistische tijdperk werd het bijvoorbeeld omgebouwd tot een opleidingskasteel van het Reich. Later werd het gebruikt als militair hospitaal.

In 1949 ging het kasteel naar de Josefsgesellschaft, die het eerste medische en opleidingscentrum in Westfalen opende. Vanaf 1957 was het gebied eigendom van de Bondsrepubliek Duitsland als de Graf-Landsberg kazerne. De stad Erwitte kocht het kasteel in 1976 en renoveerde aanvankelijk de gevel. De kamers binnen Werden als appartementen gebruikt. Het kasteel, dat op de monumentenlijst stond, ging in 1985 over in particuliere handen. De nieuwe eigenaar restaureerde nu ook het interieur grondig. Het werd toen uitgebaat als "Hotel & Restaurant Schloss Erwitte". In 2018 werd het eigendom van de Volker Westermann bedrijvengroep.

De ideale locatie in een schilderachtige omgeving in combinatie met uitstekende vervoersverbindingen maken Schloss Erwitte de perfecte locatie voor onvergetelijke bruiloften en grote evenementen. Als ideale aanvulling op het huidige gebruik is het kasteel sinds de zomer van 2024 de officiële zetel van de burgerlijke stand Hellweg, een intergemeentelijk samenwerkingsverband tussen Erwitte, Anröchte en Bad Sassendorf. Nu kan alles op één plek plaatsvinden, van de registratie van het huwelijk tot de burgerlijke ceremonie en de viering. Natuurlijk worden ook alle andere diensten van de burgerlijke stand hier aangeboden.

Het kasteel in renaissancestijl is gebouwd op de fundamenten van middeleeuwse voorgangers. In Noord-Duitsland werden links en rechts van de Weser in dezelfde tijd als Schloss Erwitte talloze andere kastelen, aristocratische hoven, kerken, stadhuizen en herenhuizen gebouwd. Al deze gebouwen zijn meestal gemaakt van zandsteen, dat hier werd gedolven, en hebben dezelfde stijlkenmerken, zoals gebogen, rijkelijk versierde gevels in Italiaanse stijl. Het grote aantal van deze gebouwen in de wijde omgeving van de Weser heeft geleid tot de term Weserrenaissance als een soort merk waaronder ook Schloss Erwitte kan worden geschaard.

Het zandstenen kasteel bestaat uit twee verdiepingen op een hoog kelderniveau. Het imposante zadeldak wordt onderbroken door onregelmatig geplaatste dakkapellen. Riemvormige kroonlijsten scheiden de afzonderlijke verdiepingen van elkaar. Het gebouw lijkt symmetrisch als het vanuit het westen benaderd wordt via de Schloßallee, die omzoomd is met lindebomen. Deze indruk wordt versterkt door twee gelijkmatig gerangschikte doorlopende erkers met siergevels, het entreeportaal in het midden van de voorgevel, versierd met wapenschilden en voorzien van twee open trappen, en het regelmatige voorplein met een cirkelvormig bloembed voor het portaal. Van hieruit realiseert de kijker zich op het eerste gezicht niet dat dit een Wasserschloß is. Als je het kasteel echter vanuit het oosten nadert, is de indruk heel anders. Hier wordt het beeld van een typisch Wasserschloß gekenmerkt door de kasteelvijver aan de voorkant en de beek Brockbach die als slotgracht wordt gebruikt. Het dominante kenmerk aan deze kant van het gebouw is de vierkante hoektoren met drie verdiepingen en een barokke koepel in het noordoosten. Interessant genoeg is deze toren niet eens zichtbaar als je vanaf de voorkant naar het hoofdportaal kijkt. Toegang vanaf deze kant is via een met zandsteen geplaveide en geplaveide brug door een smeedijzeren hek met het wapen van Erwitte. Haaks hierop loopt een voetpad, ook geplaveid met stenen, tussen de vijver en de slotgracht.

Het interieur van het kasteel is ruim en statig. De inrichting weerspiegelt een geslaagde mix van historische en moderne elementen, in overeenstemming met het huidige doel van het kasteel. De grootste kamer is de zogenaamde ridderzaal. Deze bevindt zich op de eerste verdieping direct achter de entreehal en werd waarschijnlijk ooit gebruikt voor representatieve doeleinden. Tegenwoordig is er plaats voor ongeveer 100 mensen. Het keldergewelf is ook omgebouwd voor het vermaken van gasten, waardoor het een geweldige omgeving is voor sfeervolle feesten.

Schloss Erwitte is niet het enige kasteel dat Erwitte te bieden heeft. Als je vanaf het toegangsportaal naar het zuidwesten kijkt, zie je het huidige Marienhospital. Dit barokke gebouw was vroeger het Schloss Droste zu Erwitte en werd rond 1703 voltooid. Het kwam door een huwelijk in de familie von Hoerde. De weduwe Kunigunde von Hoerde schonk het in 1860 aan de parochiekerk St Laurentius in Erwitte op voorwaarde dat er een ziekenhuis zou worden gevestigd. In de daaropvolgende decennia werden er verschillende uitbreidingen aan het historische gebouw toegevoegd.

Architectonisch is het een statig rechthoekig gebouw met elf vensterassen. De drie rijen ramen in het midden vormen een vooruitspringend deel van het gebouw met een barok entreeportaal. Afgezien van de entreehal herinnert binnen niets meer aan het vroegere gebruik. Alle kamers zijn ontworpen en ingericht voor het huidige gebruik.