In het verleden lag het centrum van de ijzerproductie niet in het Ruhrgebied, maar in het Sauerland en Siegerland. Dit kwam door de overvloed aan bossen en erts in deze gebieden, omdat er naast het erts grote hoeveelheden houtskool nodig waren om ijzererts te smelten. Bovendien moest de bevolking vanwege de onvruchtbare grond en de ongunstige weersomstandigheden in dit bergachtige deel van het land toen al op zoek naar andere bronnen van inkomsten dan landbouw.
De naam 'Rennfeuer' is afgeleid van 'smelten' of 'slakken laten lopen'. In 1965 ontdekte Manfred Sönnecken in de directe omgeving van het landgoed Berentrop de best bewaard gebleven Rennofen Gut Berentrop en dateerde deze uit de 13e eeuw. De oven is gemaakt van klei en leem en heeft een haarddiameter van 50 cm en een schachthoogte van 80 cm, maar had oorspronkelijk waarschijnlijk een hoogte van ongeveer 130-150 cm. De ovenuitgang, die tijdens het smeltproces gesloten was, werd na het smelten door de ijzerwerkers opengebroken zodat de vloeibare slak eruit kon stromen en de 'ijzerklomp' eruit kon worden getrokken.
Dit deel moest worden gerestaureerd zodat de open racoven niet verder uit elkaar zou vallen. In de linker haardwand, op een hoogte van 20 cm boven de vloer, zit een vuistgroot windgat waarin zich oorspronkelijk een met klei gestookt mondstuk bevond (vrije breedte 3 cm). Lucht werd naar de binnenkant van de oven geblazen met behulp van een blaasbalg die in een trogvormige depressie was gemonteerd. Het ijzererts werd uit de naburige dagbouwmijn gehaald en naar de smelterij gebracht. Hier werd het erts bewerkt door het te breken tot de grootte van noten en erwten en te roosteren in een houtskoolvuur.
De houtskool, die ook als brandstof voor de oven werd gebruikt, werd verkregen van naburige houtskoolverbrandingsplaatsen. Voor één smeltproces werden ongeveer 150 kg erts en 500 kg houtskool gebruikt. Na ongeveer 8-9 uur was het resultaat een ijzerslak van ongeveer 15 kg, die nog steeds sterk vervuild was met houtskool en slak en die verder werd verwerkt in de smederijen.
Met de hulp van de stad Neuenrade, de Märkischer Kreis en het Westfaalse bureau voor monumentenzorg werd in 1983 een beschermende hut voor de raceoven gebouwd, zodat het technische cultuurmonument toegankelijk is voor iedere geïnteresseerde burger.
Bezoek De raceoven kan op elk moment worden bezocht of op afspraak met de heer Peter Heymann (02392/507240).