Er zijn vier bouwtijdperken te onderscheiden bij de Pankratiuskerk Störmede.
Het oudste Romaanse deel dateert uit de 12e eeuw en werd gebouwd op de fundamenten van een kasteelkapel. Het centrale deel van de kerk dateert uit de laatgotische periode. Het jaartal 1521 staat gegraveerd in de eerste steen naast het noordelijke portaal. De twee westelijke traveeën en de kerktoren werden in 1870/71 toegevoegd. Het jongste deel van de kerk is de sacristie in het oosten, die in 1724 werd gebouwd.
De voormalige toegangsdeuren van de Romaanse kerk zijn nu dichtgemetseld. Het is nog steeds herkenbaar dat de noord-zuidas van het dorp is uitgelijnd met de zogenaamde Kreuzpforte.
Het Romaanse koor is rechthoekig en ziet er aan de buitenkant niet zo uit. Binnenin onderscheidt het zich echter duidelijk van de rest van de kerk door de twee zuilen van Anröchte groene zandsteen met het steenhouwwerk: dubbel kapiteel, eenvoudig kubuskapiteel met afgeschuinde hoeken, schaakbordversiering bovenop, dubbele positie van de gordelboog.
Zoals opgravingen hebben aangetoond, werden de twee laatgotische traveeën die aan de westkant grenzen, gebouwd op de fundamenten van het Romaanse voorgangergebouw. In dit deel van het gebouw valt vooral het eenvoudige maar effectieve kleurenschema met verschillende soorten zandsteen op. De dragende delen zijn van donkergekleurde steen, terwijl de lichte ribben van het netgewelf van lichtgekleurde steen zijn. De sluitstenen in de laatgotische gewelftraveeën zijn opmerkelijk. Het wapen van de weldoeners van het renovatiewerk, Alhard de Oude van Hoerde en zijn vrouw Elisabeth van Hoberg, is te vinden in de tweede travee van het schip. De sluitsteen in de tweede travee van de zuidelijke zijbeuk is een vijfhoekig kruis, een zeldzame verschijning ten tijde van de bouw.
De neogotische uitbreiding volgt op het vorige deel met een nauwelijks merkbare overgang, ook al kon het kleurenspel van de verschillende soorten zandsteen niet worden nagebootst.
Het laatgotische sacramentshuisje in de Romaanse schipstravee met zijn rijk versierde architectuur en ornamentele beeldhouwwerken neemt een ereplaats in tussen het kerkmeubilair. Helaas werd de figuratieve decoratie aantoonbaar zwaar beschadigd in de 16e/17e eeuw.
In het Romaanse koor bevinden zich twee indrukwekkende renaissance epitafen, die werden gevonden tijdens de renovatie van de kerkvloer in 1963. Ze stellen de vroegere kasteelheren voor: Alhard de Oude en zijn zoon Alhard de Jonge.
Het orgel werd in 1935 gebouwd door de firma Speith in Rietberg. Het front dateert uit 1879 en het orgel is een pneumatisch orgel, een type orgelconstructie waarbij alle schakelhandelingen door lucht worden aangestuurd. Omdat er nog maar weinig exemplaren van dit type constructie bestaan, werd het orgel in 1987 grondig gerestaureerd. Het heeft 30 klinkende registers (ongeveer 2300 pijpen).
(Karl Petermeier)