"Traumaland" - Lezing en gesprek met Asal Dardan

"Om ons heden niet te verliezen, is het niet genoeg om ons alleen het verleden te herinneren. We moeten ook de draden van daar naar hier herkennen. En dit is precies wat Asal Dardan doet met een pijnlijk heldere blik." Gabriele von Arnim





Het bloed niet kunnen wegvegen, het feit dat het vloeide niet kunnen uitwissen. De daad en daarmee ook de schuld zichtbaar maken, ook al hebben de daders nooit hun eigen handen opgeheven en zijn de slachtoffers onzichtbaar gebleven: Er kleeft bloed aan je handen. Dit is hoe Asal Dardan de noodzaak van herdenken rechtvaardigt, de verantwoordelijkheid van hen die na hem geboren zijn. In "Traumaland" creëert ze een nieuwe topografie van Duitsland, gaat ze op zoek naar sporen en toont ze parallelle en tegenstrijdige ervaringen in de immigratiemaatschappij. Het verleden dringt pijnlijk door in ons heden, de misdaden van de nazi's vinden vandaag de dag een wrede echo in racistisch geweld, maar ook in de traumatische ervaringen van minderheden.





Wie maakt de Duitse geschiedenis? Wie draagt verantwoordelijkheid voor schuld uit het verleden? Welke herinneringen worden verteld, welke blijven ongehoord? Asal Dardan confronteert vastgeroeste discoursen van herinnering met haar zoektocht naar verbindingen in de hoop op een gedeelde herinnering waarin verschillende werkelijkheden een plaats vinden.





Asal Dardan, geboren in Teheran in 1978, groeide op in Keulen, Bonn en Aberdeen. Ze studeerde Culturele Studies in Hildesheim en Midden-Oosten Studies in Lund en woont nu in Berlijn. Ze won de Caroline Schlegel Prijs voor essayistiek voor haar tekst Nieuwjaar. Haar essaybundel Betrachtungen einer Barbarin (2021) werd genomineerd voor de Duitse Non-Fictieprijs en de Clemens Brentano Prijs. In mei 2023 gaf ze de eerste Erika Mann Lezing aan de Ludwig Maximilian Universiteit van München.





Bron: Rowohlt uitgeversinformatie